رژیم ِ رژیمی ...

پس از مشاهده ی Striptease اخیر از جانب "بهاریان ِ خزان باور"،

این چند بیت در دفتر عبرت قلمی شد ؛

----------------------------

  ای در دهان ننهاده نانی از ندامت _

عریانی اما در حجابی از جنایت

عریان تر از این تن، تن ِ نیرنگهایت

شد کشوری از تو فنا ، باقی بقایت !

جامه دریدی بر تن ِ خوبی و پاکی

شک می کنم بر عدل، چون باشی تو شاکی

نا خورده نان چندی اگر در حبس بودی _

یک عمر نان از سفره ی مردم ربودی

یاد آر ! ای عریان نهاده پا به میدان

در مسلخ ِ کهریزک آن تنهای عریان

یاد آر ! ای عریان نموده استخوانها

سرخی دستت را ز خون ِ آن جوانها

یاد آر ! شور و شهوت ِ آن شام ِ قدرت

عریان فرو افتاده از آن بام ِ قدرت

یاد آر ! سرمستی در آن خرداد ِ خونین

عریان تویی یا پیکر ِ آن یاد ِ خونین ؟

عریان تویی یا مدرک ِ جعلی ِ کُردان ؟

خود را چنین در مکر ِ عریانی مپوشان

عریان تویی یا 8 سال از دست رفتن ؟

با پای مردم تا ته ِ بن بست رفتن

عریان تویی یا بر جنایت پرده پوشی ؟

ای کاش تا آن جامه را بر تن بپوشی

عریانی ات، عریانی ِ صد زخم ِ پنهان

آتش کشیدی بر تن ِ زخمی ِ ایران

...

ای آنکه چون شیطان ز خوبی ها، رجیمی

لاغر شوی یا چاق، محتاج ِ "رژیمی" !

...

تکمله : نظرات من درباره آنچه جفا و جنایت از جانب امثال حمید بقایی نامیده ام، طی 8 سال دوران زمامداری ایشان و همقطرانشان بصورت رسمی و علنی در نشریات و سایتهای آن دوران موجود و مشهود است، بنابراین راقم این سطور همچون بسیارانی دیگر در آن 8 سال ِ کذایی نه یکی به نعل و یکی به میخ می زد، و نه نعل و میخ را یکجا بر سر ِ مخالفان "هزاره ی سوم".

و البته ؛ هرگز بر این باور نبوده و نیستم که اگر کسی در گذشته ی دور و نزدیک، جفا و ناروایی چه منظر اخلاقی و چه از منظر حقوقی مرتکب شد، سزاست که در برابر هرگونه ظلم و ستمی که بر او روا می شود، سکوت یا آن را تایید کرد، نه! هرگز!

اما همانگونه که پیش از این بارها نوشته و گفته ام ؛ امثال حمید بقایی نه تنها در زمانه ی اکنون مصداق "مظلوم" نیستند، بلکه هنوز هم با دمیدن در صور ِ دروغها و نارواهای آشکار، پا در همان سرزمین جفا و جنایت سفت کرده اند، گیرم این سرزمین این روزها همان جایی باشد که روزگاری ایشان مخالفان و منتقدان خود را راهی آنجا می کردند ؛ اوین ...