فردا تو می مانی و ...

 4 سال پیش از این، در آستانه ی برگزاری انتخابات ریاست جمهوری امریکا، اعلام کردم که باراک اوباما کلید کاخ سفید را به دونالد ترامپ تحویل خواهد داد. و امروز، در آستانه ی برگزاری همان انتخابات، اعلام می کنم که ؛

ترامپ، — بر اساس بدیهیات — فردا با تکیه بر آرا مردم امریکا، یا کلید کاخ سفید را به جو بایدن خواهد سپرد، و یا با تداوم حضور در کاخ سفید، دور دوم ریاست جمهوری خود را آغاز خواهد کرد.

با وقوع حالت نخست؛ او، به عنوان چهره ای که بر اساس یک اجماع ایدئولوژیک در جهان — نه تنها در امریکا— از  کاخ سفید، رانده شد، در تاریخ بدل به نامی ماندگار خواهد شد. 

اما با وقوع حالت دوم؛ او، به عنوان چهره ای بر اساس یک اجماع پراگماتیک در جهان — با نماد و نمودی آشکار در امریکا—  در کاخ سفید ماندگار خواهد شد.

درباره ی حالت نخست؛ کسانی که با تکیه و تاکید بر مولفه هایی چون نظرسنجی های متعدد و متنوع، بر این باورند که ترامپ با اختلاف فراوان و با قاطعیت، رقابت را به حزب دموکرات — و مخالفان آشکار و پنهانش در حزب جمهوری خواه— واگذار خواهد کرد، بدانند که چیزی از مبانی و معانی "سیاست" در امریکا، نمی دانند!

و درباره حالت دوم؛ پراگماتیسم مورد تاکید و تایید از جانب ترامپ، برای بدل نشدن به آنارشیسم و رادیکالیسم توسط اخلاف او در آینده ی جهان و امریکا، بیش و پیش از هر چیز، نیازمند تداوم حضور او در کاخ سفید خواهد بود. بر اساس روح غالب بر اندیشه سیاسی در امریکا، و روانشناسی اجتماعی در شرایط کنونی این کشور، بر این باورم که بسیاری از شهروندان امریکا، به تداوم این نوع پراگماتیسم رای مثبت خواهند داد.